Ön Okuma: “Artemis” – Andy Weir

Artemis

Yazar: Andy Weir
Orijinal Adı: Artemis
İthaki Yayınları – Şubat 2018

Arka Kapak

Goodreads okurlarına göre 2017’nin en iyi bilimkurgu romanı.

Son yılların en iyi bilimkurgu romanlarından biri olan Marslı’nın yazarı Andy Weir’dan yepyeni, soluk soluğa bir kitap!

Jazz Bashara hiçbir zaman kahramanlık peşinde koşmamıştı. Tek isteği zengin olmaktı.

Artemis… Ay’daki tek şehir. Eğer çok zengin değilsen ya da bir turist olarak ziyaret etmiyorsan Ay ve Artemis, tabiri caizse “zalim bir sevgilidir”. Haliyle hayatta kalmak için ufak tefek kaçakçılıklar yapmak pek de beklenmedik bir şey değil. Özellikle de çok borcun varsa ve alın terin bu borçları kapamaya yetmiyorsa.

Ek iş olarak kaçakçılık yapan Jazz’in hayatı da karşısına reddedemeyeceği bir teklif çıkınca tamamen değişir. Küçük bir kaçakçı olarak kalkıştığı bu büyük sabotaj boyunu aşacak ve beklediğinin de ötesinde Jazz, tüm Artemis’in kontrolünü ele geçirmeyi ilgilendiren bir komplonun ortasında bulacaktır kendini. Bundan sonra alması gereken risk, işe ilk girdiği zamankinden çok daha büyüktür.

Andy Weir, Marslı’da gösterdiği mühendislik, bilim ve teknoloji bilgisini Artemis’te de sergileyip yine fazlasıyla gerçekçi bir gelecek öngörüyor.

“Marslı’dan sonra isteyebileceğiniz her şey bu kitapta: zekice, eğlenceli, adrenalini yüksek, elinizden düşüremeyeceğiniz bir öykü.” –Ernest Cline, Başlat’ın yazarı.

“Weir imkânsızı başardı – Ay’daki bir şehirde geçen bilimkurgu noir romanıyla Marslı’yı solladı. Bu hayattan daha ne isteyebilirsiniz ki? Gidip okuyun şu kitabı.” –Blake Crouch, Karanlık Madde’nin yazarı.

“Heyecan verici, keskin zekâlı, adrenalin dolu bir macera… senenin en iyi bilimkurgu romanlarından biri.” –Booklist (starred review)

Ön Okuma

Artemis – Andy Weir
Ön Okuma PDF İndir

1

Conrad Kabarcığı’nın devasa kubbesine doğru gri, tozlu zeminde zıplaya zıplaya ilerledim. Kubbenin, etrafında kırmızı ışıklı bir halka olan hava kilidi can sıkacak kadar uzaktaydı.

Yüz kiloluk teçhizat taşırken koşmak kolay iş değil – ay yerçekiminde olsanız bile. Fakat insanın canı tehlikede olunca ne kadar hızlı ilerleyebildiğini görseniz şaşarsınız.Bob hemen yanımda koşuyordu. Telsizden sesi cızırdadı:

“Tankımı elbisene bağlamama izin ver!”
“E o zaman sen de ölürsün.”
“Kaçak çok büyük,” dedi nefes nefese. “Tanklarından kaçan havayı gözümle görebiliyorum.”
“Sağ ol, iyi gaz verdin.”
“ADF uzmanı benim burada,” dedi Bob. “Derhal dur ve
çapraz-bağlantı yapmama izin ver!”
“Olumsuz.” Koşmaya devam ettim. “Kaçak alarmı devreye girmeden hemen önce bir pat sesi duydum. Metal yorgunluğu. Vana bağlantısından gelmiş olmalı. Çapraz-bağlantı yaparsan keskin bir kenarda kendi hortumunu da delersin.”
“Bu riski göze alıyorum!”
“Ben göze almana müsaade etmiyorum,” dedim. “Bu konuda bana güven, Bob. Metalden anlarım.”
Uzun ve eşit aralıklarla sıçramaya başladım. Ağır çekimde yol alıyormuşum gibi geliyordu ama bunca ağırlıkla ilerlemenin en uygun yolu buydu. Kaskımın göstergesi hava kilidinin elli iki metre ötede olduğunu söylüyordu. Kolumdaki göstergelere göz attım. Göstergeyi izlerken oksijen rezervim dibi gördü. Ben de gözlerimi kaçırdım.

Uzun sıçrayışlar işe yaradı. Acayip hızlanmıştım. Bob’u bile geride bıraktım ve adam aydaki en yetenekli ADF ustasıdır. İşin sırrı şu: Yere her dokunduğunda sıçrayışına biraz daha ivme ekle. Tabii ki bu bir yandan da her sıçrayışın daha beceri gerektirmesi demek. İyi ayarlayamazsanız, yüzüstü yere yapışıp kayarsınız. ADF elbiseleri sağlam olur ama regolit üzerinde kayak yapmasanız daha iyi.

“Aşırı hızlı ilerliyorsun! Düşersen kaskının ön yüzü kırılabilir!”
“Uzay boşluğu solumaktan iyidir,” dedim. “On saniyem ya
var ya yok.”
“Ben çok arkandayım,” dedi. “Beni bekleme.”

Ne kadar hızlı gittiğimi ancak Conrad’in üçgen plakaları görüşüme girdiğinde fark ettim. Biraz çabuk yaklaşıyorlardı. “Siktir!” Yavaşlayacak zaman yoktu. Son bir kez sıçradım ve öne doğru bir takla attım. Zamanını tam ayarladım –yetenekten çok şans sayesinde– ve duvara ayaklarımla vurdum. Tamam, Bob haklıymış. Gerçekten aşırı hızlı gidiyormuşum.

Yere düştüm, can havliyle ayağa kalktım ve hava kilidinin kapı kolunu yakaladım. Kulaklarım açıldı. Kaskımın içinde tiz alarmlar çalıyordu. Tank son demlerindeydi – kaçakla daha fazla başa çıkamıyordu.

İterek hava kilidinin kapısını açtım ve içeri düştüm…

Artemis – Andy Weir
Ön Okuma PDF İndir