Türk Mitolojisi

TÜRK MİTOLOJİSİ SÖZLÜĞÜ (O-P)

O

Obur: Geceleri mezarından çıkıp, insanları rahatsız eden ve önüne çıkan her şeyi yediğine inanılan, kötü ruhlu bir varlık. Hortlak inancı ile benzer özellikler gösterir.

Oğuz: Türk kültüründe, ilk ata, devletin kurucusu, savaş kahramanı olarak görülen mitolojik karakter. Bazı görüşlerde Oğuz Han ilk insan olarak değerlendirilir. Oğuz Kağan destanında, doğumu mucizevi öğeler ile anlatılır. Türk mitlerinde, efsane kahramanlarının gökten inen bir ışık ile doğumu çokça kullanılmıştır.

Okay-Okkay: Su altında yaşayan, öte dünya ile bağlantılı bir büyücü. İnsan kanından meydana gelen denizler ile çevrili bir evi olduğu düşünülür.

Okçu: Bilgiç, büyücü, efsuncu.

Ok-Yay: Ulu Ana yani Umay’ın mitolojik mecazlarından biri. Ok, özellikle şaman ritüellerinde çok önemli bir yere sahiptir. Şamanların kamlık törenlerini davulla değil, ok ile gerçekleştirdiklerine dair bilgiler mevcuttur.

Omacı: Küçük çocukları korkutmak amacıyla uydurulmuş hayali bir varlık. Anlam açısından olmasa da fonetik olarak Umay İce ile bağlantısı vardır. Farklı bölgelerde Umacı, Hommu Homucuk ve Hummu Hommucuk şeklinde de adlandırılmıştır.

Oran Telekey: Nerede yaşadığı tam olarak bilinmeyen mitolojik bir varlık. Uryanhaylar’a göre, yeryüzü, dağ, orman ve akarsuların hepsi Oran Telekey’dir.

Otacı: İlaç yapan, hekim, tedavi eden gibi anlamlara gelen sözcük. Oducu ve Otucu gibi söylenişleri de mevcuttur.

Ovsal-Oysal: Kötülük verici, kötü, acımasız anlamına gelir. Çuvaşlar’da “usal” adı ile bilinir ve kadınlarla birlikte olan, kötü tabiatlı, gulyabani, acımasız su ruhu olarak tanımlanır.

Oy İyese: Ev iyesi. Evi koruyan melek.

Ozan: Diğer alemden haber verebilen, geçmişi ve geleceği görebilen, şiirsel mitolojik kahraman. Güzel konuşma becerisine sahiptirler. Korkut Ata’nın da ozanlık vasfından bahsedilmektedir.

Ö

Öbür Dünya: Yaşadığımız dünyaya karşı gelen, yer olarak bu dünyadan çok uzaklarda olduğu düşünülen, evrenin bir parçası. Öbür dünya varlıkları ile bu dünya varlıkları şekil olarak birbirlerinden farklı tasvir edilmektedir. Şaman inanışına göre öte dünyada olan her şey asimetrik görünüşlüdür. Öbür dünyada, bu dünyanın tam tersi olarak düşünülür. Buna göre burada aydınlık ise orada karanlık yaşanmaktadır.

Ölüm: Ruhun, bulunduğu bedeni dönmemek üzere terketmesi şeklinde açıklansa da Dede Korkut kitabında uyku için “küçük ölüm” denmektedir. Bu bağlamda ruhun insan bedenini uyku halindeyken ya da hastayken de terkettiği düşünülürdü. Eski Türkler ölümün bir son olmadığına, ölümden sonra yaşama ve ahirete inanırlardı.

Ölümden Kaçma: Ölümle mücadele etme, ölümsüzlüğü arama motifi.  Ab-ı hayatı bulma çabalarını konu alan bir çok hikayeye kaynaklık etmiş anlayış biçimi.

Ötüken: Eski Türkler için kutsal bir yer, devletleri gibi taptıkları yer. Ötüken bir ülke olarak düşünülür.

P

Papay: İskit mitolojisindeki yedi ilahi yaratıktan biri. Yükseklik anlamı veren bir sözcük olarak kullanılması bakımından gök ruhları ile ilgilidir.

Parmak Çocuk: Bereket ve bolluk anlamları yüklenmiş, mitolojik bir karakter. İrkeyel, İlkeyer, İrkenek, Erkejeel ve Erkejey gibi isimlerle de bilinir. Hakkında pek bir bilgi yoktur.

Payne: Kumandinlere göre her boyu koruyan bir ruh vardır. Bu ruhlara Payne adı verilir. Payne Bayramı adı altında, ruha at kurban ederlerdi. Bir boy ne kadar kalabalıksa, Payne’sinin de o kadar güçlü olduğu düşünülürdü. Hatta boy içerisindeki şamanların gücünü kıyaslamak için de Payne ruhu kullanılırdı. Bir boyda ne kadar az hastalık ve ölüm varsa, o boyun şamanı ve Payne’sinin çok kuvvetli olduğu söylenirdi.

Peg: Cin ve şeytanların toplandığına inanılan harabelere verilen isim.

Peri: Kelime anlamı olarak görünmeyen, gizli güç demektir. Türk mitolojisinde perilerin Kaf Dağı’nda yaşadığına dair bir inanç vardır. Periler, göklerde dolaşabilir, istedikleri hayvanın kılığına girebilirdi. Onları görünmez yapan sihirli kıyafetleri vardır. Cinlerden farklı olarak kendilerine ait isimleri olurdu.

Pir: Göze görünmeyen, keramet sahibi varlıklara verilen isimlerden biri. Evliya ve koruyucu ruh özellikleri taşırlar. Korkut Ata’nın da bir pir olarak adlandırıldığı kaynaklar vardır.

Porhan: Şamanın taşıdığı adlardan biri. Gerçek güçlü porhanların, atalar arasından çıktığına inanılırdı. Porhanlık öğrenilen bir şey olarak görülmezdi.

Pura-Pura Kan: Şamanların gökyüzüne çıkmak için kullandıkları, kurt başlı atların adı. Bu atlar şamanları kötü ruhlardan korurdu.

Okuduğunuz için teşekkürler

Fikirlerinizi paylaşmanız bizi çok sevindirir.
Yorum yazarak bizi daha iyi içerikler hazırlamak için destekleyebilirsiniz.

Düşüncelerini Paylaş



avatar

Kayıp Dünya

Kayıp Dünya Editörleri tarafından yayınlanmaktadır.

1 Yorum

Yorum yazmak için tıklayın

Zeynep için bir yanıt yazın İptal

Son Yazılarımız

44. Sayı Spotify’da

44. Sayı Spotify'da